Θα ‘ρθω μανούλα να σε βρω,
κοντά σου να πλαγιάσω,
κι όπως ησύχασες εσύ απ’ τους καημούς
κι εγώ να ησυχάσω.
Όταν ακούσεις να χτυπά
θλιμμένα η καμπάνα,
κάνε μου τόπο δίπλα σου
για να πλαγιάσω μάνα.
Μου έχουν πάρει οι εχθροί
το γέλιο απ’ τα χείλη,
μα πιο πολύ κι απ’ τους εχθρούς με πίκραναν
οι συγγενείς κι οι φίλοι.
Όταν ακούσεις να χτυπά
θλιμμένα η καμπάνα,
κάνε μου τόπο δίπλα σου
για να πλαγιάσω μάνα.
Και μια γυναίκα μου ‘σβησε
τις λίγες μου ελπίδες
και μοιάζω με φθινόπωρο που σβήνουνε
του ήλιου οι αχτίδες.
Όταν ακούσεις να χτυπά
θλιμμένα η καμπάνα,
κάνε μου τόπο δίπλα σου
για να πλαγιάσω μάνα.
