Θα σ’ αγαπώ γιατί μ’ αρέσει να πονάω,
κι απ’ το ‘να μπαρ στο άλλο μπαρ να τριγυρνάω,
να δοκιμάζω, στο πιοτό, να σε ξεχάσω,
ενώ θα τρέμω, μην τυχόν, σε ξαναχάσω.
Θα σ’ αγαπώ γιατί μ’ εσένα βασανίζομαι,
κι απ’ τον καημό σου, ζω διπλά και δε γερνάω.
Θα σ’ αγαπώ γιατί μ’ αρέσει να πονάω,
να ‘σαι δικιά μου μα εγώ να ξαγρυπνάω,
να ψάχνω πάντα μέσ’ στο βλέμμα σου έναν άλλο,
και να φουντώνω από ένα πάθος πιο μεγάλο.
Θα σ’ αγαπώ γιατί είσαι έτσι, άνω κάτω,
πίκρα και μέλι, στάλα στάλα, ως τον πάτο,
θα σ’ αγαπώ τυραννικά κι απεγνωσμένα,
θα σ’ αγαπώ γιατί δε ζω χωρίς εσένα.
Θα σ’ αγαπώ γιατί στο χάος σου γκρεμίζομαι,
κι όταν σωθώ, όλα τα βρίσκω μαγεμμένα.
Θα σ’ αγαπώ γιατί δε θέλω εγώ λιμάνι,
θέλω το πέλαγο που άνεμος το πιάνει,
θέλω στη ζήλια συνεχώς να τριγυρίζω,
και να σε χάνω και να σε ξανακερδίζω.
