Έγκλημα η ζωή σ’ αυτή την πόλη
κι εγώ αισθάνομαι ανασφαλής,
άνθρωποι σκυφτοί, μια μάζα όλοι,
στην άσφαλτο κουρέλια της ζωής,
η αγάπη ξεπουλιέται τόσο,
μες στα σκοτεινά και όσο όσο,
ο θάνατος αργός, πως να τον κλάψεις,
τα όνειρά σου πρέπει να ξεγράψεις.
Όμως δε θα σπάσω, θέλω ν’ αποδράσω,
σε μια χώρα πάνω από τα σύννεφα,
πέρα από το χρόνο, πέρα από τον πόνο,
από μένα κι από σένα μακριά.
Έγκλημα η ζωή σ’ αυτή την πόλη
κι εγώ αισθάνομαι ανασφαλής,
ζούγκλα η ζωή, ψεύτικοι νόμοι,
και οι φιλίες δρόμοι της φυγής,
η ζωή της νύχτας ένας μύθος
μες στις αγγελίες δίχως ήθος,
ο νόμος προσπερνάει τους επωνύμους
στους δρόμους κυνηγάει τους ανωνύμους.
Όμως δε θα σπάσω, θέλω ν’ αποδράσω,
σε μια χώρα πάνω από τα σύννεφα,
πέρα από το χρόνο, πέρα από τον πόνο,
από μένα κι από σένα μακριά.
