Το κραγιόν στο ποτήρι
Μια εικόνα που φθείρει
Ότι απομένει από μας
Ποσό εύκολα ξεχνάς
Δυο ψυχές ενωμένες
Που καταντήσανε ξένες
Σαν καντήλι στην βροχή
Και ‘συ στιγμιαία έχεις χαθεί
Και αναρωτιέμαι αν φοράς
Το παλιό μου πουκάμισο
Τα βράδια πριν χαθείς
Στου ονείρου την άβυσσο
Πες μου αν σου ‘λειψα πες μου
Θέλω να ξέρω
Αν μόνο εγώ υποφέρω
Αν φτάσαμε όντως στο τέλος
Και αν ακόμα πονάς, με ζητάς, ξενυχτάς
Πες μου θέλω να ξέρω
Τι άλλο πρέπει να κάνω
Γιατί εγώ προτιμώ να πεθάνω
Παρά να μην σε έχω εδώ δε μπορώ δε μπορώ
Καρδιά μου ακόμα σ´αγαπώ
Κάποιοι μου είπαν
Ότι μάθημα ήταν
Πως πρέπει να αγαπάς αληθινά
Όχι μόνο όταν είναι αργά
Και ποτέ δε σου λείπει
Μέχρι που σε εγκαταλείπει
Μα όταν ραγίσει το γυαλί
Δεν υπάρχει επιστροφή
Και αναρωτιέμαι αν κοιτάς
Τις φωτογραφίες μας
Αν χάνεσαι ξανά
Στις παλιές ιστορίες μας
Πες μου αν σου ‘λειψα πες μου
Θέλω να ξέρω
Αν μόνο εγώ υποφέρω
Αν φτάσαμε όντως στο τέλος
Και αν ακόμα πονάς, με ζητάς, ξενυχτάς
Πες μου θέλω να ξέρω
Τι άλλο πρέπει να κάνω
Γιατί εγώ προτιμώ να πεθάνω
Παρά να μην σε έχω εδώ δε μπορώ δε μπορώ
Καρδιά μου ακόμα σ´αγαπώ
Με σκοτώνεις μου κόβεις από την καρδιά το οξυγόνο
Πως να αντέξω εδώ έξω που χαροπαλεύω μόνος
Δε μπορώ
Να ξεχάσω
Και θέλω να ξέρω
Τι ακριβώς πήγε λάθος
Που χάθηκε όλο το πάθος
Και αν ακόμα πονάς, με ζητάς, ξενύχτας
Πες μου θέλω να ξέρω
Τι έχει αυτός παραπάνω
Γιατι τρέχω αφού πια δε σε φτάνω
Οπως πάω μάλλον θα τρελαθώ δε μπορώ δε μπορώ
Καρδιά μου ακόμα σ´αγαπω
Καρδιά μου ακόμα σ´αγαπω
