Στην Άνω Τούμπα θ’ ανεβώ,
να δω την παραλία,
και για να σβήσω τον καημό,
με Μακεδόνες θα τα πιω,
που νιώθουν τη φιλία.
Θεσσαλονίκη, μάνα μου,
με την χρυσή καρδιά σου,
να χαίρεσαι τις νύχτες σου
και τα καλά παιδιά σου,
και τα καλά παιδιά σου.
Αν τύχει και ξενιτευτώ,
όρκο βαρύ σου κάνω,
σ’ αυτό τον τόπο π’ αγαπώ,
Θεσσαλονίκη μου, να ‘ρθώ,
κοντά σου να πεθάνω.
Θεσσαλονίκη, μάνα μου,
με την χρυσή καρδιά σου,
να χαίρεσαι τις νύχτες σου
και τα καλά παιδιά σου,
και τα καλά παιδιά σου.
