Σαράντα δυο κομμάτια
έκανες την καρδιά μου,
τσαχπίνα μου γλυκιά,
και μ’ έχεις ξετρελάνει,
σκλάβο σου μ’ έχεις κάνει
και δεν αντέχω πια.
Αυτή η ομορφιά σου,
η τόση τσαχπινιά σου
μου πήραν το μυαλό,
θύμα σου μ’ έχεις κάνει.
Πού βρήκες το βοτάνι
και μου ‘δωσες να πιω;
Αν δε σε δω μια μέρα
ο νους μου κάνει πέρα
από τη λογική,
κοίτα καλά, μικρό μου,
μην χάσω το μυαλό μου
και μπω στη φυλακή.
