Σαν τη νύχτα μ’ αγκαλιάζεις,
ξανά μου χαμογελάς.
Τη ζωή μου πόσο αλλάζεις
όταν έτσι με κοιτάς.
Τίποτα πια δε με τρομάζει
κι η σιγαλιά του ουρανού
σαν χάδι μας σκεπάζει
κι οι δυο μας φεύγουμε αλλού.
Αφήνω πίσω μου κομμάτια,
σκοτάδια του δικού μου νου
και στα δικά σου μονοπάτια
ξεχνώ τις μέρες του χαμού.
Δεν ξέρω ποιος μπορεί ν’ αντέξει
κι αν αξίζει να σταθεί
αν μια σταλιά ποτέ δε τρέξει μέσα του
η αγάπη μια βροχή.
Τ’ αεράκι του Μάη στη Σελήνη μας πάει,
εκεί ψηλά μας ξεχνά σ’ ασημένια τροχιά.
Εδώ πάνω τελειώνει ο χρόνος,
εδώ σβήνει ο πόνος μωρό μου για πάντα,
ας μείνουμε εδώ για πάντα.
Φτωχά τα λόγια μου, μικρά
γι’ αυτά που θέλει η ψυχή μας.
Τα πιο κρυφά μας μυστικά
θ’ ανάψουν μόνο στο φιλί μας.
Τότε θα δεις πως γίνεται στ’ αλήθεια
η ζωή να ‘ναι γλυκιά,
Κρασί χρυσό να μας μεθύσει
κι όλα να είναι τυχερά.
Τ’ αεράκι του Μάη στη Σελήνη μας πάει,
εκεί ψηλά μας ξεχνά σ’ ασημένια τροχιά.
Εδώ πάνω τελειώνει ο χρόνος,
εδώ σβήνει ο πόνος μωρό μου για πάντα,
ας μείνουμε εδώ για πάντα.
