Τ’ όνειρό μου πέθανε χθες αργά το βράδυ.
Μόνος τώρα κι έρημος τι μπορώ να πω;
Κι όμως το `ξερε καλά το βαθύ του χάδι
πόσο τ’ αγαπώ.
Μου κρατούσε συντροφιά στις βαριές τις ώρες
που τις τρέμει μοναχή κάθε μια ψυχή
κι όσο το `χει δίπλα της ας κυλούν οι ώρες,
δεν μ’ ανησυχεί.
Τ’ όνειρό μου πέθανε χθες αργά το βράδυ.
Πες, δεν έζησε ποτέ, μην τ’ αναπολείς.
Μα ο καιρός μου που `χασα στο δικό του χάδι,
τώρα είναι πολύς.
