Του ουρανού καράβια
στο χώμα τρυπωμένος ποντικός
φαντάζομαι τα βράδια
ναύτες να ξεφορτώνουν
με αγκαλιές τα σκήπτρα μου
σ’ αλλόκοτα λιμάνια.
Τάχα ξεφεύγω απ’ τους φρουρούς
τους φύλακες στις πόλεις
τάχα με άσπρα άλογα
καλπάζω στο βουνό.
Του ουρανού καράβια
στο δρόμο μου όταν συναντώ
φωτίζονται τα βράδια
γλεντοκοπάω στο κενό
γλεντοκοπάω στο κενό.
Μου είπε κάποτ’ ο παππούς
στον ουρανό να ψάχνω
κι όταν φεγγίζει μακριά
πορεία ν’ αρχινώ
και για έναν τόπο μυστικό
προς το άγνωστο να τρέχω
και μια πορεία μυστική
προς τ’ άγνωστο αρχινώ.
Του ουρανού καράβια
στο δρόμο μου όταν συναντώ
φωτίζονται τα βράδια
γλεντοκοπάω στο κενό
γλεντοκοπάω στο κενό.
