Άκουσε να σου πω σήμερα είναι η σειρά μου να πλύνω.
Σειρά σου, σειρά μου δεν έχει. Εγώ έχω ξένα ρούχα να παραδώσω τ’ ακούς;
Απ’ τον καιρό που ήρθες μες στην αυλή, άνω κάτω μας έχεις κάνει.
Άμα δε σου γουστάρει στρίβε απ’ εδώ. Α στα κομμάτια!
“Μα τι βιολί είναι αυτό με σας βρε αδελφέ να μην μας αφήνετε να κοιμηθούμε.
Πότε με τις μπουγάδες σας, πότε με τα σφουγγαρίσματα, ωχ βρε αδερφέ επιτέλους πια!”
Ορίστε κι ένα φιγουρίνι που παρουσιάστηκε. Α στο διάολο από δω πέρα!
Είμαι πλύστρα φοβερή,
σιδερώστρα τρομερή,
πλένω, απλώνω, σιδερώνω
και τα χρέη μου πληρώνω.
Τι καυγάδες στην αυλή,
τι ξερίζωμα μαλλί,
τι βρισιές η μια την άλλη,
μου ζαλίσαν το κεφάλι.
Θα κρυώσει το νερό,
τον κακό μου τον καιρό,
δεν αντέχω πια νισάφι,
θα με φάει αυτή η σκάφη.
Η ομορφιά μου θα χαθεί,
ένας άντρας θα βρεθεί
να με πάρει να γλιτώσω,
πούντιασα θα πλευριτώσω.
Τι τραβάω η φτωχή,
σήμερα έχουμε βροχή,
συμφορά μου τύχη πού `χα,
δεν στεγνώσανε τα ρούχα.
