Στο κάστρο συντροφιά τα βράδια, τα παιδιά
επήγαιναν νωρίς στ’ αστέρια,
τα μάτια τους χρυσά, στεφάνι στα μαλλιά
αμάξι με φτερά ο αγέρας.
Τα έξι τα παιδιά, κορίτσια τα μισά,
παίζουν στην καρυδιά
παιχνίδια της καρδιάς,
μένουνε μοναχά.
Μα πριν ο ήλιος βγει, σαν φτάσει η αυγή,
μαζί κατηφορίζουν απ’ τ’ αστέρια,
τα σπίτια χαμηλά και μένουνε σ’ αυτά,
γεμάτα από χαρά και γέλια.
Τα έξι τα παιδιά, κορίτσια τα μισά,
παίζουν στην καρυδιά
παιχνίδια της καρδιάς,
μένουνε μοναχά.
Μένουνε μοναχά.
