Σαββατόβραδο γυρνούσα,
βράδυ χειμωνιάτικο
και γλυκά σου κουβαλούσα
με το βδομαδιάτικο.
Έφυγες και δε γυρίζεις,
μου ‘πε μια γειτόνισσα
και φαρμάκια έχουν γίνει
τα γλυκά που ψώνισα,
και φαρμάκια έχουν γίνει
τα γλυκά που ψώνισα.
Εβιαζόμουνα να φτάσω
στο φτωχό σπιτάκι μου,
δυο γλυκά να σε κεράσω
μ’ όλη την αγάπη μου.
Έφυγες και δε γυρίζεις,
μου ‘πε μια γειτόνισσα
και φαρμάκια έχουν γίνει
τα γλυκά που ψώνισα,
και φαρμάκια έχουν γίνει
τα γλυκά που ψώνισα.
Μοναχός, ώσπου να φέξει,
στα σκαλιά μας κάθισα
και να βρω τι σου ‘χω φταίξει,
άδικα προσπάθησα.
Έφυγες και δε γυρίζεις,
μου ‘πε μια γειτόνισσα
και φαρμάκια έχουν γίνει
τα γλυκά που ψώνισα,
και φαρμάκια έχουν γίνει
τα γλυκά που ψώνισα.
