Το κορίτσι π’ αγαπούσα
πήρε αέρα στα μυαλά,
άλλος το `χει ξελογιάσει
και δε με προσέχει πια.
Αμάν, αμάν, αμάν, αμάν.
Τσάμπα ανεβοκατεβαίνω
σκαλοπάτια, ανηφοριές,
και ρωτώ ποιος είναι αιτία
που χωρίσαν δυο καρδιές,
αχ! που χωρίσαν δυο καρδιές.
Το κορίτσι π’ αγαπούσα
ήταν τόσο σπιτικό,
τώρα όλο ξεπορτίζει
όταν πάω να το δω.
Αμάν, αμάν, αμάν, αμάν.
Τσάμπα ανεβοκατεβαίνω
σκαλοπάτια, ανηφοριές,
και ρωτώ ποιος είναι αιτία
που χωρίσαν δυο καρδιές,
αχ! που χωρίσαν δυο καρδιές.
Τα δικά της σκαλοπάτια
δε θα ξαν’ ανέβω πια
και θα ψάξω γι’ άλλη αγάπη
και καινούργια γειτονιά.
Αμάν, αμάν, αμάν, αμάν.
Τσάμπα ανεβοκατεβαίνω
σκαλοπάτια, ανηφοριές,
και ρωτώ ποιος είναι αιτία
που χωρίσαν δυο καρδιές,
αχ! που χωρίσαν δυο καρδιές.
