Αυτά τα μαύρα τρένα, αυτά τα μαύρα τραίνα,
αυτά τα μαύρα τρένα και τα βαριά καράβια,
αυτά σε πήραν από κοντά μου
κι είναι η ζωή μου θλιμμένη κι άδεια.
Τα βαριά καράβια και τα μαύρα τρένα,
μ’ άφησαν τη δόλια, αχ, χωρίς εσένα.
Πονώ και καταριέμαι, πονώ και καταριέμαι,
αυτά τα μαύρα τραίνα, γι’ αυτό που μου ‘χουν κάνει,
σαν τον καπνό τους, το μαυρισμένο,
βγάζει η καρδιά μου βαρύ ντουμάνι.
Τα βαριά καράβια και τα μαύρα τρένα,
μ’ άφησαν τη δόλια, αχ, χωρίς εσένα.
Αυτά τα μαύρα τραίνα, αυτά τα μαύρα τραίνα
και τα βαριά καράβια, που φεύγουν και σφυρίζουν,
τη μαύρη ώρα που σ’ έχω χάσει,
θα μου θυμίζουν, θα μου θυμίζουν,
Τα βαριά καράβια και τα μαύρα τρένα,
μ’ άφησαν τη δόλια, αχ, χωρίς εσένα.
