Τα λόγια ήσαν της θάλασσας,
γυρίσαν στο βυθό τους,
σαν τους μεγάλους έρωτες
που σβήνουν στον ανθό τους.
Σαν τον καπνό στον άνεμο
οι μέρες ταξιδεύουν,
θολώνουν τον ορίζοντα,
τα σύνορα στενεύουν.
Μα εγώ ξυπνώ κάθε πρωί
και λέω δε με νοιάζει,
μα η νύχτα ακόμα με κρατά
κι η μέρα με τρομάζει.
Τα λόγια είναι γράμματα
από παλιά σφραγίδα,
μα τα διαβάζω μέσα μου
κι ας άλλαξαν σελίδα.
Σαν τον καπνό στον άνεμο
οι μέρες ταξιδεύουν,
θολώνουν τον ορίζοντα,
τα σύνορα στενεύουν.
Μα εγώ ξυπνώ κάθε πρωί
και λέω δε με νοιάζει,
μα η νύχτα ακόμα με κρατά
κι η μέρα με τρομάζει.
