Βαρέθηκα τα ίδια χρόνια βρώμικα σκουπίδια
και τα ματαιωμένα τα τρελά σου τα ταξίδια
τα λόγια σου τ’ αλλιώτικα που λόγια έχουν μείνει
κι αυτή η φωτιά μες στην καρδιά ν’ ανάβει να μη σβήνει.
Ρήμαξε τ’ όνειρο η βροχή κι εσύ καπνός κι ομίχλη
μα η ζωή μου η μάγισσα πάλι κλεφτά μου δείχνει
πίσω απ’ το τούνελ τ’ άλλο φως και τ’ άλλα παραμύθια
μου γνέφουν πρόστυχα γλυκά στην έρημη μου νύχτα.
Ψυχή στον δρόμο του χαμού στα χείλη της Αβύσσου
έλα και σύρε το χορό και ας χαθώ μαζί σου
τα λόγια σου τ’ αλλιώτικα που λόγια έχουν μείνει
κι αυτή η φωτιά μες στην καρδιά ν’ ανάβει να μη σβήνει.
