Βρέχει άστρα ο ουρανός στην αγκαλιά σου,
άλλαξαν τα χρώματα, πάρε με κοντά σου,
χίλια χρώματα χαράς τώρα με καίνε,
σαν κοιτώ τα μάτια σου και τι δε μου λένε,
φίλα με και ας χαθώ κι όλα θα μου φταίνε,
φίλα με και ας χαθώ, πυρκαγιές με καίνε.
Αχ, αυτά τα μάτια σου είναι μελένια,
είναι σκέτος πειρασμός, μ’ έβαλαν σε έννοια,
χίλιες νύχτες κι αν βρεθώ στην αγκαλιά σου,
πάλι δε μου φτάνουνε όλα τα φιλιά σου.
Της καρδιάς, δεν μέτρησα, όλα τα πάθη,
δεν με νοιάζει κι αν βρεθώ σε λάθος στάση,
φθάνει πια να μου μιλάς μόνο γι’ αγάπη
κι άσ’ τονε τον έρωτα μόνος του για να `ρθει,
απ’ τις πίκρες, οι χαρές είναι πιο λίγες,
ως την άκρη τ’ ουρανού τις χαρές μου πήγες.
Αχ, αυτά τα μάτια σου είναι μελένια,
είναι σκέτος πειρασμός, μ’ έβαλαν σε έννοια,
χίλιες νύχτες κι αν βρεθώ στην αγκαλιά σου,
πάλι δε μου φτάνουνε όλα τα φιλιά σου
