Βαρύτερα, βαρύτερ’ απ’ τα σίδερα
είναι τα μαύρα ρούχα,
που τα φορώ με δάκρυα
για μιαν αγάπη που ‘χα.
Δεν μπόρεσα, δεν μπόρεσα
να βρω τον άνθρωπό μου
και μαύρα ρούχα φόρεσα,
να κλαίω τον καημό μου.
Μες στον ανθό, μες στον ανθό της νιότης μου,
είμαι μαυροντυμένη
κι εσένα συλλογίζομαι,
αγάπη μου χαμένη.
Δεν μπόρεσα, δεν μπόρεσα
να βρω τον άνθρωπό μου
και μαύρα ρούχα φόρεσα,
να κλαίω τον καημό μου.
Τα μαύρα ρού- τα μαύρα ρούχα που φορώ
ταιριάζουν στη ζωή μου,
βαραίνουν σαν τα σίδερα
και σφίγγουν την ψυχή μου.
Δεν μπόρεσα, δεν μπόρεσα
να βρω τον άνθρωπό μου
και μαύρα ρούχα φόρεσα,
να κλαίω τον καημό μου.
