Από τα παλιατζίδικα
περνούσα κάποια μέρα
κι είδα το παλτουδάκι μου,
να κρέμεται εκεί πέρα.
Το παλτό, το παλτό,
το δικό μου είν’ αυτό.
Για σένα εγώ το πούλησα,
αχ, τι καημός μεγάλος,
τόσες θυσίες έκανα
κι όμως σε χαίρετ’ άλλος.
Τι καημός, τι καημός,
ο δικός μου είν’ αυτός.
Δάκρυσα μα δεν μίλησα
κι ώσπου να σε ξεχάσω,
από τα παλιατζίδικα
δε θα ξαναπεράσω.
Τι να πω, τι να πω,
που ακόμα σ’ αγαπώ.
