Τα πράγματα σου και φύγε
δεν σε αντέχω και πως να στο πω
θα τρέξω μόνος μου φίλε
τα πράγματα σου και φύγε από δω
Όσο υπάρχει ακόμη ελπίδα
χαμένος σε μια απόσταση Σαλόνικα Αθηνά
βλέπω μιζέρια και πείνα
όλα για δόξα και χρήμα
τ’ ρίξαν όλα στην θάλασσα
αν θέλεις ξεκινά
Είναι εικόνες που σκάλωσα
μάγκα μου μ αυτά μεγάλωσα
μου δίνεις κακιά σου δίνω πυξίδα
Όμως τώρα Κοίτα σε κάποια φάση κόβω την πίτα
σαν αλφαβήτα σαν φίλος που σε πρόδωσε νύχτα
Αληθινός ανάμεσα σε τόσους ψεύτες αλήθεια
Πως να φωνάξω βοήθεια
και κάθε χρόνο τα ίδια
αναρριχιέμαι στις λέξεις
οι λοχαγοί περνούν θέσεις
Οι σκέψεις γίνονται πράγματα και πολλά πράγματα γίνονται σκέψεις
Θέλει κουράγιο να αντέξεις την πίεση σ έναν αγώνα που πρέπει να τρέξεις
Ο δρόμος πάει ευθεία ο δρόμος έχει στροφές
σφυρηλατούνε ανθρώπους μέσα σε πόλεις φυλακές
νιώθεις μοναχός δεν θέλω να ενοχλήσω ψυχές μα κατά βάθος το νιώθεις πως κάποιος ήρθε απ το χθες.
Εκ των πραγμάτων ζούμε σε κοινωνία θαυμάτων απ την αρχή διαφέρεις φίλε τα πράγματα είναι απλά να ξέρεις άγνωστοι είναι αυτοί που κάποτε ήξερες καλά βλέπω καπνό όμως συγγνώμη δεν βλέπω καν την φωτιά.
Τα πράγματα σου και φύγε
δεν σε αντέχω και πως να στο πω
θα τρέξω μόνος μου φίλε
τα πράγματα σου και φύγε από δω
Ζω την αλήθεια του καθρέπτη
υπόσχεση πως θα σαι πάντα δίπλα μου ψεύτη
βλέπω τον ήλιο να πέφτει
ακούω από χθες τις φωνές στιγμές
περνάνε σαν αιώνες έχουμε πάψει να κοιτάμε
στα μάτια κοιτάμε οθόνες
Βάλτε ένα δίχτυ πέφτουν
οι άνθρωποι απ τα σύννεφα
και Θεέ μου συγγνώμη
γέμισε η πόλη με χάρτινες φάτσες
και ψεύτικα είδωλα το ξέρω θυμάσαι
αν χάσεις τα κλειδιά έχω διπλά μη φοβάσαι
Όλα μια πόρτα άνοιξε την και μπες πες Καλημέρα στο φως
και δες ποια είναι αυτός
Είναι πολλοί που το φωνάζουν
η σιωπή είναι χρυσός και θ’ ακουστείς πιο δυνατά
αν παραμείνεις σιωπηλός
Η ομορφιά δεν έχει χρώμα οι ψυχές μένουν μόνες αργά περνάν τα καλοκαίρια όπως περνάν οι χειμώνες
