Πως θα κοιτάξω πέρα απ’ τα σύνορα,
τα σύνορα που έβαλε το σύστημα για να ‘ναι ακραίο.
Στην εποχή μου όλα εύκολα κι εφήμερα
κι η ιστορία της ζωής μου τίποτα το σπουδαίο.
Μα πως μπορώ να κάνω τη συνήθεια πάθος
ξέρω ποιο είναι το σωστό κι όμως κάνω το λάθος.
Δεν μπορώ να σε δω γιατί τα τζάμια θολώνουν
κι όλα γύρω μου τελειώνουν.
Βαρέθηκα τα πρέπει και τα όχι,
τα πρέπει που έβαλε η αγάπη σου για να ‘χει εξουσία.
Να παίζεις πάντα το ρόλο του φωτεινού παντογνώστη
και στη ανθρώπινη υπόσταση μου να μη δίνεις αξία.
Μα πως μπορώ να κάνω τη συνήθεια πάθος
ξέρω ποιο είναι το σωστό κι όμως κάνω το λάθος.
Δεν μπορώ να σε δω γιατί τα τζάμια θολώνουν
κι όλα γύρω μου τελειώνουν.
