Τα τέλια τα νυχτερινά
φίλα με, φίλα με ξανά
φωτιά να πιάσει η πίστα,
να σπας τη μέση κι όλα να
με τα ουρί τ’ αυγερινά
να χαστουκίζεις τα φτηνά,
να χαστουκίζεις τα φτηνά.
Έτσι που να λένε όλοι
ταξιδιάρα μου,
αχ και να σε είχα μαύρη πένα
στην κιθάρα μου,
έτσι που να λένε όλοι
με το λύγισμα,
αχ και να σε είχα οκά και δράμι
για το ζύγισμα.
Για δες παιδί μοναδικό
δες μεγαλείο εθνικό
που δίνει φως στην πίστα,
σα σπάει τη μέση κι όλα να
τα εσώρουχά της γαλανά
σημαία για παντοτινά,
σημαία για παντοτινά.
Έτσι που να λένε όλοι
ταξιδιάρα μου,
αχ και να σε είχα μαύρη πένα
στην κιθάρα μου,
έτσι που να λένε όλοι
με το λύγισμα,
αχ και να σε είχα οκά και δράμι
για το ζύγισμα.
