-Ε, ρε, τι τραβάμε κι εμείς τα φυλακισμένα, τα κακόμοιρα, μανούλα μου!
Τέσσερα χρόνια φυλακή
μες στην Παλιά Στρατώνα
μπαρμπούτι, μαύρο και σεβντάς
μου φάγανε το σώμα
ρ’, άδικα με δικάσανε, αμάν
και με κατηγορούνε
στα σίδερα με ρίξανε
για να με τυραγνούνε
στα σίδερα με ρίξανε
για να μ’ εκδικηθούνε
-Ώπα, μανούλα μου! Γεια σου Χατζηδιαμαντίδη!
ο μπαγλαμάς και ο λουλάς
είν’ η παρηγοριά μου
σαν την φουμάρω, τα περνώ
τα ντέρτια τα δικά μου
θυμάμαι εκείνη που αγαπώ, αμάν
που μ’ έχει απαρατήσει
μα σαν θα βγω την φυλακή
η σκύλα δεν θα ζήσει
μα σαν θα βγω την φυλακή
η σκύλα δεν θα ζήσει
-Αμάν, πια, αμάν!
