Τετέλεσται ο δείπνος
το κερί φυσάς
ο οίνος γίνεται νερό
κι ο άρτος χώμα
Φεύγεις. Μα άκου
μες στην πτώση του το σώμα
ανθίζει και μιλά
μου υπαγορεύει τους άγραφούς σου νόμους
Δίνομαι απάντηση στη μοναξιά
από το χέρι σου ζαριά
απόψε
ρίχνομαι στους δρόμους.
