Την καρδιά σου σε κύκλο διπλό να την κλείσεις
σε κύκλο από φλόγα, σε κύκλο από πάγο
και στα χείλη ν’ ανθίζει πικρό χαμογέλιο
ακούγοντας τον κρύφιων παθών τον Ιάγο
Ό,τι εζήτησες να ‘ναι μακριά σου, μακριά σου
κρυφά κι από σένα, να το ‘χεις βαθιά σου
στους μεγάλους τους δρόμους να φεύγεις αλήτης
και να ‘σαι εσύ η σκιά της σκιάς σου.
Τη φλόγα να κρύβεις κι απ’ τον αδερφό σου
ηφαίστειο αναμμένο ώσπου να γένει
και μια νύχτα η θύελλα που κρύβεις εντός σου
να σ’ έβρει σαν φύλλο ξερό που το σέρνει.
