Στων ραντεβού την ερημιά
στα μακρινά καφενεδάκια
της μιας δραχμής τα γιασεμιά
που μας πουλάνε τα παιδάκια
μαθαίνουν τόσα μυστικά
που όταν χωρίζει κάθε ταίρι
μπαίνουν στον κόρφο βιαστικά
μην παραπέσουν ξαφνικά
σ’ ενός αδιάκριτου το χέρι
Της μιας δραχμής τα γιασεμιά
λένε στα ξέγνοιαστα ζευγάρια
που απ’ τις αγάπες τους καμιά
ποτέ δε ζει πολλά φεγγάρια
κι έχει μια μόνη ασχημιά
ο έρως που όλους περιπαίζει
πως για μια νέα γνωριμιά
τα τελευταία γιασεμιά
ξεχνιούνται πάνω στο τραπέζι
Και τα δικά μας γιασεμιά
στο τελευταίο καυγαδάκι
χωρίς συγκίνηση καμιά
τ’ άφησες στο καφενεδάκι
Κρυφά από σένα,τρυφερά
εγώ τα μάζεψα,κυρία
και από ένα φάκελο ξερά
μου λένε τώρα θλιβερά
τη σύντομή μας ιστορία
Της μιας δραχμής τα γιασεμιά..
