Διπλά μοναχικός,
σε διαφήμιση ερωμένη ψάχνεις διαρκώς.
Κι όπως νόμιζες πως ξέφυγες για λίγο,
στους κρύους δρόμους την ψυχή σου ξεγελάς,
ξημερώνεσαι, ξεχνάς.
Της μόδας οπαδός,
χίλια πρόσωπα ν’ αλλάξεις θα `χεις διαρκώς.
Δύο μάτια που αποφεύγουν να κοιτάξουν.
Πίσω απ’ τα μαύρα σου γυαλιά
στάζουνε δάκρυα θολά.
Αντικοινωνικός,
όλη μέρα ως το βράδυ έχεις διαρκώς,
το κεφάλι σου χωμένο μες στο χώμα,
αλλά στην τσέπη πάντα κουβαλάς,
πέντ’ έξι χάπια δυνατά.
Μέσα στο σπίτι τρέμεις
απ’ τον καθρέφτη η αλήθεια μήπως και φανεί,
και το μεθύσι σ’ οδηγήσει στο μπαλκόνι.
Αλλά ο Αύγουστος είναι κοντά,
κι αυτός ο ήλιος ποτέ δε σε πληγώνει.
