Μια βοριάς και μια νοτιάς, έτσι ξέρεις ν’ αγαπάς,
τη ζωή μου τυραννάς και γελάς.
Μα σφιχτά στα δυο μου χέρια σε κρατώ
τι είν’ ο πόνος μπρος σ’ εσένα π’ αγαπώ.
Στάζουνε μέλι οι πληγές απ’ τη δική σου αγάπη
σ’ αγαπάω δυο φορές όταν φταις
και σφιχτά στα δυο μου χέρια σε κρατώ
τι είν’ ο πόνος μπρος σ’ εσένα π’ αγαπώ.
Πότε τέλος, πότε αρχή στη δική σου την ψυχή,
μία ήλιος, μια βροχή μ’ έχει βρει.
Μα σφιχτά στα δυο μου χέρια σε κρατώ
τι είν’ ο πόνος μπρος σ’ εσένα π’ αγαπώ.
Στάζουνε μέλι οι πληγές απ’ τη δική σου αγάπη
σ’ αγαπάω δυο φορές όταν φταις
και σφιχτά στα δυο μου χέρια σε κρατώ
τι είν’ ο πόνος μπρος σ’ εσένα π’ αγαπώ.
