Αυτό το δείλι αποθυμώ
για να της πω σε περιμένω
ξανά παιδί μου εδώ κοντά μου
να μου μιλήσεις με στοργή.
Κι υπό τον ουρανό τον ίδιο
κι όσο δεν έρχεσαι δακρύζω,
καράβι ο πόνος στην καρδιά μου
η πιο αγιάτρευτη πληγή.
Τι μου ‘κανες και σ’ αγαπώ
και δεν μπορώ να ζήσω μακριά σου.
Τι μου ‘κανες και σ’ αγαπώ
στα χείλη μου ανεβαίνει τ’ όνομα σου.
Το γέλιο σου το χαρωπό
σαν ήλιος λάμπει μέσα στην ψυχή μου
Τι μου ‘κανες και σ’ αγαπώ
και κρέμεται στα χέρια σου η ζωή μου.
Με τυραννάει η αμφιβολία
κι η πιο βαθιά μελαγχολία
και των μαλλιών σου το χρυσάφι
πως θέλω να το ξαναδώ.
Πως είναι δυνατόν να ζήσω
προτού να σου ξαναμιλήσω
τραγούδια η καρδιά σου γράφει
κι αηδόνι εγώ στα τραγουδώ.
