Το ‘χω ρίξει στο ξενύχτι, μια και μ’ άφησες τρελή,
ξαναρχίζω πάλι μόνος την παλιά μου τη ζωή,
ξαναρχίζω πάλι μόνος την παλιά μου τη ζωή.
Τι μπελάς το γυναικείο φύλο
κι ο Αδαμ την έπαθ’ από το μήλο,
που να βρεις στον ντουνιά
μια γυναίκα με καρδιά,
σαν γάτες είναι πονηρές,
ζηλιάρες και κακές.
Τις λατρεύουμε κι εκείνες με τον πόνο μας γελούν,
σα μπεγλέρια πια μας παίζουν, ώσπου να μας βαρεθούν,
σα μπεγλέρια πια μας παίζουν, ώσπου να μας βαρεθούν.
Τι μπελάς το γυναικείο φύλο
κι ο Αδαμ την έπαθ’ από το μήλο,
που να βρεις στον ντουνιά
μια γυναίκα με καρδιά,
σαν γάτες είναι πονηρές,
ζηλιάρες και κακές.
