Πίνω, να βλέπω όλο τον κόσμο ζαλισμένο,
κι όλο την ψάχνω στο μυαλό το θολωμένο,
αφού σου λέει το μεθύσι την αλήθεια
και της γυναίκας, σου εξηγεί, τα παραμύθια,
πίνω, να βλέπω όλο τον κόσμο ζαλισμένο,
κι όλο την ψάχνω στο μυαλό το θολωμένο.
Πού να με φτάσει ένα μπουκάλι, πού να φτάσει,
το τελευταίο της χαρτί αφού έχω χάσει,
την προδοσία, φίλε, δεν την ξεδιψάς,
πίνεις, αδειάζεις και μπουκάλια της χρωστάς.
Μ’ έχει προδώσει, Θεέ μου, απόψε μια γυναίκα,
κι ένα βραβείο της χρωστώ, με τόνο δέκα,
χωρίς αιτία, βλέπεις, μ’ έχει ξεπουλήσει,
κι απ’ την αγάπη της μ’ έχει πια ξοφλήσει,
μ’ έχει προδώσει, Θεέ μου, απόψε μια γυναίκα,
κι ένα βραβείο της χρωστώ, με τόνο δέκα.
Πού να με φτάσει ένα μπουκάλι, πού να φτάσει,
το τελευταίο της χαρτί αφού έχω χάσει,
την προδοσία, φίλε, δεν την ξεδιψάς,
πίνεις, αδειάζεις και μπουκάλια της χρωστάς.
