Για σένανε το μαξιλάρι μου
είν’ από δάκρυα βρεγμένο,
γιατί με άφησες κι αργοπεθαίνω.
Τι παράπονα είχες, πες μου, από μένα,
τι παράπονα, τι δεν έκανα για σένα.
Πετάγομαι από τον ύπνο μου
κι όλο φωνάζω τ’ όνομά σου,
πόσο νοστάλγισα την αγκαλιά σου.
Τι παράπονα είχες, πες μου, από μένα,
τι παράπονα, τι δεν έκανα για σένα.
Τι παράπονα είχες από μένα,
τι παράπονα είχες από μένα.
Τι παράπονα είχες, πες μου, από μένα,
τι παράπονα, τι δεν έκανα για σένα.
