Έχω νοσταλγήσει, κάθε σου ματιά
έχω αποφασίσει, ό,τι φτάνει πια
μια αλήθεια ψέμα, άλλο να δεχτώ
δεν μπορώ για μένα, φανερά μπροστά σου
θα παραδεχτώ,
θέλω να σε δω.
Δεν μπορείς να καταλάβεις τι περνώ
μόλις ξεκινήσει μέρα, που δεν λέμε καλημέρα,
σαν φεγγάρι νιώθω δίχως ουρανό
που δεν έχει ταίρι, λείπει το δικό σου αστέρι.
Δεν μπορείς να καταλάβεις τι περνώ
τώρα η ζωή μου όλη, μακριά σου αδεία πόλη,
σαν φεγγάρι νιώθω δίχως ουρανό
που δεν έχει ταίρι, το δικό σου αστέρι.
Σε πράγματα δικά σου, τυχαία εντελώς
νιώθω τα άγγιγμα σου, και δεν ξέρω πως
μια αλήθεια ψέμα, άλλο να δεχτώ
δεν μπορώ για μένα, φανερά μπροστά σου
θα παραδεχτώ,
θέλω να σε δω.
