Για σκέψου λίγο άνθρωπε τι θέλεις που γεννιέσαι,
αφού στον κόσμο έρχεσαι, να κλαις, να τυραννιέσαι,
αφού στον κόσμο έρχεσαι, να κλαις, να τυραννιέσαι.
Σ’ αυτή τήν ψεύτικη ζωή φαρμάκια πάντα πίνεις
και μια βραδιά τα μάτια σου παντοτινά τα κλείνεις
και μια βραδιά τα μάτια σου παντοτινά τα κλείνεις.
Σ’ αυτό τον κόσμο τίποτα δεν έχεις να κερδίσεις
κι ως την στερνή σου τη στιγμή με βάσανα θα ζήσεις
κι ως την στερνή σου τη στιγμή με βάσανα θα ζήσεις.
Μια τέτοια άχαρη ζωή γεμάτη πόνο, λύπη,
καλύτερα χίλιες φορές θα ήτανε να λείπει,
καλύτερα χίλιες φορές θα ήτανε να λείπει.
