Άστρι μου κι αστρίτσι μου
κι αυγερινέ κι ασπερινέ
και χρυσοπράσινε μ’ αϊτέ
ήρθε το ξημέρωμα
το καλό ξημέρωμα
κι ηύρε μ’ επά στη γειτονιά,
και στην ερωδιά.
Λέσι μ’ οι γειτόνισσες
οι κερα κοκόνισσες
«Ίντα γυρεύεις μωρέ επά στη γειτονιά,
στη γειτονιά, στην ερωδιά;»
«Εγώ μια κόρη αγαπώ
κι ήρθα να ιδώ
κι αν τηνέ δω να τση το πω
τση κόρης πως την αγαπώ».
«Για πέ μας τα σουσούμιαν τση,
μπορέτως την κατέχουμε
μπας και την αμπατήσουμε».
