Όταν δεν έχεις μάνα τον πόνο σου να πεις
και το χαμόγελό της στα χείλη της να δεις
κι όταν μες στη ζωή σου είσαι χωρίς πατέρα,
καμιά χαρά δε νιώθεις, δε βλέπεις άσπρη μέρα.
Το δάκρυ της ορφάνιας είναι διπλό στον πόνο
κι αυτοί που ορφανέψανε, αυτοί το νιώθουν μόνο.
Απ’ τη ζωή σαν λείπει της μάνας η στοργή
και σέρνεσαι διωγμένος απ’ όλους ‘δω κι εκεί,
χωρίς να ‘χεις πατέρα για να σε προστατέψει,
στη δύσκολη την ώρα, ποιος θα σε συμβουλέψει.
Το δάκρυ της ορφάνιας είναι διπλό στον πόνο
κι αυτοί που ορφανέψανε, αυτοί το νιώθουν μόνο.
Στην αγκαλιά της μάνας θα βρεις παρηγοριά,
στο βλέμμα του πατέρα θα δεις τη σιγουριά,
ειδάλλως τριγυρίζεις κορμί βασανισμένο
κι είναι το ηθικό σου για πάντα πια χαμένο.
Το δάκρυ της ορφάνιας είναι διπλό στον πόνο
κι αυτοί που ορφανέψανε, αυτοί το νιώθουν μόνο
