Κάτω στο Μοναστηράκι κάθονταν πέντ’ έξι φίλοι
κάθονταν μια και δυο κάθονταν πέντ’ έξι φίλοι
Κάθονταν πέντ’ έξι φίλοι λέγανε και το τραγούδι
λέγανε μια και δυο λέγανε και το τραγούδι
Λέγανε και το τραγούδι να φυτρώσει το δεντράκι
να φυτρώ μια και δυο να φυτρώσει το δεντράκι
Να φυτρώσει το δεντράκι στ’ ουρανού το παραθύρι
στ’ ουρανού μια και δυο στ’ ουρανού το παραθύρι
Στ’ ουρανού το παραθύρι στου Παράδεισου την πόρτα
στου Παρά μια και δυο στου Παράδεισου την πόρτα
Στου Παράδεισου την πόρτα που `κλεισε και δεν ανοίγει
που `κλεισε μια και δυο που `κλεισε και δεν ανοίγει
Που `κλεισε και δεν ανοίγει κι είν’ οι φίλοι μας απ’ όξω
κι είν’ οι φί μια και δυο κι είν’ οι φίλοι μας απ’ όξω
Κι είν’ οι φίλοι μας απ’ όξω και παρακαλούν και κείνοι
και παρα μια και δυο και παρακαλούν και κείνοι
Και παρακαλούν και κείνοι να φυτρώσει το δεντράκι
να φυτρώ μια και δυο να φυτρώσει το δεντράκι
Να φυτρώσει το δεντράκι κι καρπός του να φουντώνει
κι καρπός μια και δυο κι καρπός του να φουντώνει
Κι καρπός του να φουντώνει δυο και τρεις φορές το χρόνο
δυο και τρεις μια και δυο δυο και τρεις φορές το χρόνο
