Αχ φτώχεια σε βαρέθηκα
τύχη δε με θυμάσαι
κρίμα δεν ειν’ τα νιάτα μου
τόσο σκληρή για να ‘σαι
Ε ρε ντουνιά, τι απονιά
βλέπεις και δε λυπάσαι
εσύ γλεντάς και χαίρεσαι
την φτώχια δε θυμάσαι
Αγάπησα για να χαρώ
κι αυτός λεφτά ζητάει
εγώ του λέγω είμαι φτωχειά
φεύγει μ’ απαρατάει
Ερε ντουνιά τι απονιά
βλέπεις και δε λυπάσαι
εσύ γλεντάς και χαίρεσαι
την φτώχια δε θυμάσαι
Μάνα γιατί με γένησες
σ’ ώρα καταραμένη
κι αν είμαι φτωχοκόριτσο
τι έφταιξα η καημένη
Ε ρε ντουνιά, τι απονιά
βλέπεις και δε λυπάσαι
εσύ γλεντάς και χαίρεσαι
την φτώχια δε θυμάσαι
