Το γραμμένο και η μοίρα έτσι όρισε,
ομολόγησε πως είσαι ο χαμένος,
πάρ’ την πίκρα σου στον ώμο και προχώρησε,
όποιος φεύγει πρώτος, είν’ ο κερδισμένος.
Όταν φτάσει κάποιο βράδυ
η ώρα της ντροπής, η ώρα της ντροπής,
φύγε μέσα στο σκοτάδι
και λέξη να μην πεις, και λέξη να μην πεις.
Το γραμμένο και η μοίρα έτσι όρισε,
ομολόγησε πως είσαι ο χαμένος,
πάρ’ την πίκρα σου στον ώμο και προχώρησε,
όποιος φεύγει πρώτος, είν’ ο κερδισμένος.
Όταν η σιωπή, μια νύχτα,
σκεπάσει την ψυχή, σκεπάσει την ψυχή,
για το άγνωστο ξεκίνα
καρδιά μου, μοναχή, καρδιά μου, μοναχή.
Το γραμμένο και η μοίρα έτσι όρισε,
ομολόγησε πως είσαι ο χαμένος,
πάρ’ την πίκρα σου στον ώμο και προχώρησε,
όποιος φεύγει πρώτος, είν’ ο κερδισμένος.
