Ετούτο το παλιό καναπεδάκι
αν είχε στόμα πόσα θα ‘χε πει
είναι βιβλίο μιας τρελής αγάπης
που ζήσαμε εγώ και συ.
Τούτο το παλιό
καναπεδάκι
τώρα σιγοτρώει, σιγοτρώει
το σαράκι
κι έχει σύντροφο πιστό
της αράχνης τον ιστό
της αράχνης τον ιστό
σύντροφο πιστό.
Στο παλιατζίδικο παρατημένο
με τον καιρό κι αυτό θα ξεχαστεί
ο έρωτάς μας ήτανε γραμμένο
να μη στεριώσει, να χαθεί.
Τούτο το παλιό
καναπεδάκι
τώρα σιγοτρώει, σιγοτρώει
το σαράκι
κι έχει σύντροφο πιστό
της αράχνης τον ιστό
της αράχνης τον ιστό
σύντροφο πιστό.
