Το πρωινό το ξύπνημα, το πρώτο μου τσιγάρο,
της μέρας το ξεκίνημα κι οι ώρες στο γραφείο,
του γυρισμού η διαδρομή, το χτύπημα της πόρτας,
άμα δεν ήσουνα εσύ, θα `ταν συνηθισμένα.
Μα εσύ τα κάνεις όνειρο,
τα κάνεις μαγεμένα,
εσύ τους δίνεις νόημα,
τα κάνεις μαγεμένα.
Η μουσική και το ποτό, τα γέλια και τ’ αστεία,
το θέατρο, το σινεμά κι οι βόλτες στην πλατεία,
τα Σάββατα κι οι Κυριακές, οι εκδρομές και οι γιορτές,
άμα δεν ήσουνα εσύ, θα `ταν συνηθισμένα.
Μα εσύ τα κάνεις όνειρο,
τα κάνεις μαγεμένα,
εσύ τους δίνεις νόημα,
τα κάνεις μαγεμένα.
