Πήγα για να δω ένα έργο
στο θερινό το σινεμά
μια Ιταλική ταινία
άσπρη μαύρη απ’ τα παλιά.
Ήταν κι ένας με καπέλο
που καθότανε μπροστά
ούτε διαφημίσεις είδα
με τ’ αντηλιακά.
Ούτε το Βιττόριο είδα
τον Τοτό και το Μαρτσέλο
μόνο έβλεπα δυο ώρες
του μαλάκα το καπέλο.
Έπινα και μια μπυρίτσα
με στραγάλια αλμυρά
άναψα κι ένα τσιγάρο
από ‘κείνα τα στριφτά.
Και αυτός με το καπέλο
που καθότανε μπροστά
έκρυβε όλους τους τίτλους
που ήτανε στα Ελληνικά.
Ούτε το Βιττόριο είδα
τον Τοτό και το Μαρτσέλο
μόνο έβλεπα δυο ώρες
του μαλάκα το καπέλο.
Είχε κι ένα φεγγαράκι
ήταν όνειρο η βραδιά
και στο διαλειμματάκι
κάτι ελαφρολαϊκά.
Και αυτός με το καπέλο
τραγουδούσε δυνατά
με το Γιάννη το Σταμάτη
τη Μπουμπού και το Μητσιά.
Ούτε το Βιττόριο είδα
τον Τοτό και το Μαρτσέλο
μόνο έβλεπα δυο ώρες
του μαλάκα το καπέλο.
Κι όταν τέλειωσε η ταινία
βγαίναμε όλοι στη σειρά
και αυτός με το καπέλο
πάλι ήτανε μπροστά.
Και μου λέει ένας κύριος
που του ήτανε γνωστός
το φοράει το καπέλο
γιατί είναι καραφλός.
Ούτε το Βιττόριο είδα
τον Τοτό και το Μαρτσέλο
μόνο έβλεπα δυο ώρες
του μαλάκα το καπέλο.
