Η λίμνη μου ξεράθηκε,
η νιότη μου μαράθηκε.
Δεν είμαι πια ελκυστικός
το άρωμά μου χάθηκε.
Μες στο γυαλί που έπεσα
μόνη φυγή η πτώση μου.
Μ’ έψησες κι όμως πάγωσα,
σαν γύρεψες τη δόση σου.
Υπογραφή το χρώμα μου
ό, τι κι αν έχω πάθει.
Και ας με βρίζουνε φριχτά,
πως είμαι κατακάθι.
Και αφού με αποξήραναν
γυρνώ ξανά στα ίδια μου.
Στα πρώτα τα λημέρια μου,
στους κόκκους, στα ζαφείρια μου.
Υπογραφή το χρώμα μου
ό, τι κι αν έχω πάθει.
Και ας με βρίζουνε φριχτά,
πως είμαι κατακάθι.
