Θέλω στα χέρια μου να σ’ έχω κομπολόι
κάθε σου ελάττωμα σαν χάντρα να χτυπά,
κάθε σου ντέρτι να είναι αγάπης μοιρολόι
τη λαβωμένη την καρδιά μου να τρυπά,
κάθε σου ντέρτι να είναι αγάπης μοιρολόι
τη λαβωμένη την καρδιά μου να τρυπά.
Κι αν κάποια μέρα κομπολόι μου σε πιάσω
κι έχω και νεύρα που όλοι θα `χουν φοβηθεί,
τη μεταξένια κλωστή του, παιδί μου, θα τη σπάσω,
και κάθε χάντρα σου για μένα θα χαθεί,
τη μεταξένια κλωστή του, παιδί μου, θα τη σπάσω,
και κάθε χάντρα σου για μένα θα χαθεί.
Μα η ζωή μου ας πάει καλά σαν το ρολόι
που το κουρδίζεις και στην τρίχα περπατά,
γιατί κι εγώ στα χεράκια σου είμαι κομπολόι
κι όσο το κέφι σου με θέλει, με κρατά,
γιατί κι εγώ στα χεράκια σου είμαι κομπολόι
κι όσο το κέφι σου με θέλει, με κρατά.
