Αργά αργά, βαριά βαριά
σ’ ακούω στο σκοτάδι
Το κουρασμένο βήμα σου να σέρνεται
κάθε βράδυ, κάθε βράδυ
Καρδιοχτυπάς, παραμιλάς
μπρος στο παράθυρο της
και με παράπονο πικρό της τραγουδάς
το σκοπό της, το σκοπό της
Σε παίρνουν τα χαράματα
ενώ αυτή κοιμάται
μην τυραννιέσαι άδικα και μην πονάς
δε λυπάται, δε λυπάται
