Κλάψτε, βουνά μου, κλάψτε με
και πεύκα μαραθείτε,
εμένα πια στον ίσκιο σας
δε θα με ξαναδείτε.
Το κουρασμένο μου το σώμα
θα το χαρεί το μαύρο χώμα.
Παλιοντουνιά, δε σε μισώ
κι ας μ’ έχεις κατατρέξει,
ούτε κι εσένα, αχάριστη,
που μ’ έχεις καταστρέψει.
Το κουρασμένο μου το σώμα
θα το χαρεί το μαύρο χώμα.
Κλάψε με, μάνα μου γλυκιά,
μονάχη θα σ’ αφήσω.
Τέτοια ζωή, μανούλα μου,
δεν θέλω να τη ζήσω.
Το κουρασμένο μου το σώμα
θα το χαρεί το μαύρο χώμα.
