Το λιμάνι αργοπεθαίνει
μέσα στην πλήξη τη βαριά
και τ’ όνειρο που ‘χω διαβαίνει
σαν τον καπνό που φεύγει μακριά.
Πέφτουν νεκρά, νεκρά τα όνειρα μου
κι ούτε ένα φως δεν καίει στην ψυχή.
Ψάχνω να βρω τα πρώτα βήματα μου
μα χάνονται κι αυτά με στη σιωπή.
Το φεγγάρι δάκρυ στάζει
πάνω στις βάρκες, στα κουπιά
κι η θάλασσα κλαίει, στενάζει
κι εσύ γελάς με τόση απονιά.
Πέφτουν νεκρά, νεκρά τα όνειρα μου
κι ούτε ένα φως δεν καίει στην ψυχή.
Ψάχνω να βρω τα πρώτα βήματα μου
μα χάνονται κι αυτά με στη σιωπή.
