Ήρθες να με κλέψεις μέσα από τα όνειρά μου,
μέσα από το μαγαζι,
νύχτα πήρες τα φιλιά μου, μέρα ένοιωσα ντροπή
όταν είδα στα σεντόνια να κοιμάμαι μοναχή.
Ήρθες και μου πήρες άγνωστέ μου αγέρα,
ό,τι είχα πιο φτηνό,
το πρωί γιατί να φύγεις μ’ ένα βήμα βιαστικό.
Το πρωί γιατί να ψάχνω στα σημάδια να σε βρω.
Τύχη μου πικρή κι ανάποδη μου μοίρα,
τι μου μένει στη ζωή,
μια δουλειά για ένα νοίκι, μια ταβέρνα για κρασί.
Μια δουλειά που με σκοτώνει κάθε μέρα πιο πολύ.
Να ξανάρθεις θέλω και πάλι από τη δουλειά μου,
έλα από το μαγαζί,
έλα και μη φύγεις πάλι από κοντά μου,
μη κοιμάμαι μοναχή.
Έλα για ν’ ακούσω δυο γλυκά σου λόγια,
τη δική σου τη φωνή,
θα κοιτώ την πόρτα και θα σε προσμένω,
έννοια μου μελαχρινή
