Πώς το λες εσύ αγάπη το μαρτύριο,
που ‘χεις κάνει τη ζωή μου κολαστήριο.
Μέσα στα χλιδάτα σου,
σ’ έχω, και στα πρώτα,
κι αντί να ζω τα χάδια σου
μου κλείνεις και την πόρτα.
Ποιο τραίνο να πάρω, ποιο καράβι να βρω
και σε ποιο αεροπλάνο να μπω,
να φύγω, να φύγω, από σένα να χαθώ,
να φύγω, να φύγω, από σένα να σωθώ.
Πώς το λες εσύ αγάπη το μαρτύριο,
στάλα στάλα με ποτίζεις δηλητήριο.
Μέσα στα χλιδάτα σου,
σ’ έχω, και στα όπα,
κι εσύ με τα γινάτια σου
με σβήνεις σαν τη γόπα.
Ποιο τραίνο να πάρω, ποιο καράβι να βρω
και σε ποιο αεροπλάνο να μπω,
να φύγω, να φύγω, από σένα να χαθώ,
να φύγω, να φύγω, από σένα να σωθώ.
