Κεντώ στου πόνου τα λινά
πάλι τη θύμησή σου
δάκρυ, βελόνα και κλωστή
κι όσα έζησα μαζί σου
Κόκκινο βάζω στην καρδιά
πράσινο στην ελπίδα
και μαύρο για την ξενιτιά
που μες στα μάτια σου είδα
Μόνο το μαύρο χαίρεται
κι από χαρά γελάει
που γέμισε όλη την καρδιά
και η ψυχή πονάει
Κεντώ στου φεγγαριού το φως
σύννεφα με το γκρίζο
και αναστεναγμός βαθύς
βγαίνει κι εγώ δακρύζω
Το θαλασσί του ουρανού
θλιμμένο με κοιτάζει
κι όλο το μπλε της θάλασσας
κλαίει κι αναστενάζει
Μόνο το μαύρο χαίρεται
κι από χαρά γελάει
που γέμισε όλη την καρδιά
και η ψυχή πονάει
